Akra
Akra je istorijski grad koji pod različitim imenima u kontinuitetu postoji već 5000 godina. Svoje mesto na UNESCO-voj listi svetske kulturne baštine je dobio zbog izuzetno dobro očuvanih ostataka građevina srednjovekovnih krstaša (12. i 13. vek) nad kojima se nalazi utvrđeni otomanski grad iz 18. i 19. veka.
Grad sa četiri bogomolje
Akra je grad u kome četiri vere imaju svoje bogomolje, gotovo jedna pored druge – počevši od džamije El Đazara u kojoj se čuva dlaka iz brade proroka Muhamenda, franjevačke crkve Svetog Jovana Krstitelja posvećene Svetom Franji Asiškom za koga se veruje da je postio Akra 1219.-1220. godine, Grčka pravoslavna crkva Svetog Đorđa, najstarija crkva Akre, sagrađenja još 1545. godine. U Akri se nalazi najsvetije mesto za bahaizam – bašta u kojoj se nalazi grob osnivača vere Bahai i prema kome se upravljaju molitve svih bahaista sveta, te Sinagoga Ramhal posvećena Rabi Moshe Chaim Luzzatto – velikom kabalisti koji je živeo i umro u Akri.
Kratka istorija grada
Akra se spominje i u Starom i u Novom zavetu kao bitna luka. Za vreme islama, ona gubi na važnosti, ali ponovo dolazi u centar pažnje 1104. kada Boldvin I, Prvi kralj Jersalimske kraljevine zauzima grad od Saracena. Da bi se odužio pomorskim velesilama – Đenovi, Veneciji i Pizi, koje su mu pomogle u osvajanjima, on svakoj ponaosob dodeljuje kvartove u utvrđenom gradu i oslobođenje od plaćanja poreza.
Nakon poraza na Hitinskim rogovima, grad ponovo pada u ruke Saracena.
Svoj vrhunac Akre dostiže za vreme Drugog Jerusalimskog kraljevstva, Ričard Lavljeg Srca zajedno sa francuskim kraljem Filipom II Avgustom i Fridrihom Barbarosom kreće u Treći krstaški pohod 1191. godine. Barbarosa se utopio na putu prema Svetoj zemlji. Filip II se nakon kratkog vremena razboleo i vratio za Francusku, tako da Ričard nije imao snage za osvajanje Jerusalima. Tako krstaši imenuju Akra 1191. godine za glavni grad Dugog Jerusalimskog kraljevstva.
Pored kraljevske četvrti i četvrti pomorskih sila i značajni i bogati novonastali crkveni redovi monaha i ratnika – Isusovci, Templari, Tevtoni i Lazarevci takođe grade svoje utvrde i crkve. Tajnim podzemnim prolazima, poslednji krstaši napuštaju Akra i Svetu zamlju maja 1291. godine.
Akru osvaja muslimanska dinastija Mamluka i bojeći se mogućeg povratka krstaša ne naseljava grad. Nekada glavni grad Kraljevine zapravo postaje grad duhova.
Kada Daher al Omar, beduinski prikupljač poreza Otomanske imperije uspeva da 1750-te godine izvojevuje nezavisnost od Otomanske imperije odlučuje preneti svoju prestolnicu iz Tiberiasa u Akra. Umesto rušenja preostalih krstaških objekata odlučuje da ih popuni peskom i svoju utvrdu podigne na tako nastalom veštačkom brežuljku. Na taj način, nekih dvesta godina kasnije, “čišćenjem” prostorija zatrpanih peskom arheolozi nalaze vrlo dobro očuvan krstaški grad. Najimpozantniji je kompleks Svetih Jovanovaca s utvrdom i crkvom.
Otomanska Akra nije ništa manje impozantna od krstaške Akre, pet stotina godina mlađe. Vrlo dobro su očuvani bedemi na kojima je Ahmed el Đazar (rodom Bosanac) zaustavio napredovanje Napoleona Bonapartea 1799. godine. El Đazar gradi impozantnu džamiju i naziva je El Đazarova džamija, gradi akvadukt kojim dovodi vodu u Akra, podiže hanove i haman. Građevni materijal dobavlja delom i iz Cezareje. Hamam (tursko kupatilo), koji je radilo još pedesetih godina prošlog veka, hanovi, uske ulice i šarena pijaca i danas čine autentičnu sliku klasičnog Otomanskog grada kojima se može proći.
Ukoliko želite obići Akru sa iskusnim turističkim vodičem, potražite kontakt informacije Tanje Ben Haim Marčetić na dnu stranice i pretvorite Vaš obilazak Izraela u neponovljivo iskustvo koje se ne zaboravlja!
